ઊર્મિનો સાગર – please visit www.urmisaagar.com

અમારું નવું ઘર… ઊર્મિસાગર.કોમ (urmisaagar.com)!! જૂન 9, 2007

Dear friends,

Today, 10th June is the First Birthday of my blog Urmi no Saagar, and I am very happy to announce that, I have now shifted my blog to my own domain….

(Please note that urmisaagar with two ‘a‘ not one…  )

મિત્રો, તમને ખ્યાલ હશે જ કે ‘ઊર્મિનો સાગર’ બ્લોગ પર હું મારી સ્વરચિત રચનાઓ અને મને ગમતાં અન્ય કવિઓનાં કાવ્યો પ્રસ્તુત કરતી હતી.  મારી નવી વેબસાઇટ ઊર્મિસાગર.કોમ પર મેં આ બંને વિભાગોને અલગ અલગ બ્લોગ બનાવીને રજુ કર્યા છે… આશા છે કે તમને ગમશે!  (જો કે, મુખ્ય વેબસાઇટ પર હજુ પણ ઘણુ કામ બાકી છે… અને ઘણી સગવડતા પણ આપવાની છે, જે અનૂકુળતા મુજબ હું જરૂર પૂરી પાડીશ… અને એ માટે આપ સૌના અભિપ્રાય પણ આવકાર્ય છે!)

આજથી ‘ઊર્મિનો સાગર’ એ માત્ર મારા અંતરની ઊર્મિનો સાગર જ બની રહેશે… અર્થાત્ ‘ઊર્મિનો સાગર’ એટલે મારા સ્વરચિત કાવ્યોનો -મારા ઊર્મિકાવ્યોનો બ્લોગ!   

…અને ‘ગાગરમાં સાગર’ એટલે મને ગમતી બીજા કવિઓની રચનાઓનો બ્લોગ.

આ એક વર્ષની સફરમાં ઘણા સ્નેહી-મિત્રો અને વડીલોનો ખૂબ જ સહકાર, આશિર્વાદ અને માર્ગદર્શન મળ્યા છે… વાંચકમિત્રોનું ઘણું પ્રોત્સાહન પણ મળ્યું છે… અને એ માટે હું સૌની ખૂબ જ આભારી છું…  સાથે સાથે એ હંમેશા મને મળતા રહેશે એવી આશા પણ રાખું છે !! 

સસ્નેહ, ઊર્મિસાગર…

* * *

કારોબાર રાખ્યો તેં – મનોજ ખંડેરિયા જૂન 4, 2007

 
(મને અદ્ધર રાખ્યો તેં….. Lake George, NY- 8/23/’05)

હાથમાં કારોબાર રાખ્યો તેં,
ને મને બારોબાર રાખ્યો તેં.

એક ડગ છૂટથી ભરી ન શકું,
ખીણની ધારોધાર રાખ્યો તેં.

કોણ છું કોઇ દિ’ કળી ન શકું,
ભેદ પણ ભારોભાર રાખ્યો તેં.

આંખમાં દઇ નિરાંતનું સપનું,
દોડતો મારોમાર રાખ્યો તેં.

શ્વાસ સાથે જ ઉચ્છવાસ દીધા,
મોતની હારોહાર રાખ્યો તેં.

* * *

કવિ પરિચય

*

અરણ્ય-રુદન -પ્રીતિ શાહ/સેનગુપ્તા મે 29, 2007

પર્વત પર ચડીને
શિખરોને ધક્કા મારી મારીને
ગબડાવી દેવાં છે,
દરિયાને ખાલી કરીને રણમાં
વહાવી દેવા છે,
હવાના મહેલોને
મુઠ્ઠીએ મુઠ્ઠીએ
તોડી નાખવા છે,
રાત-દિવસના પડછાયાઓને
પૃથ્વીના પેટાળમાં
દાબી દેવા છે.
અને પછી, મા,
તમારા ખોળામાં
મોઢું સંતાડી
છાતીફાટ રડી લેવું છે.

* * *

કવિ પરીચય

*

સાંભરણ -માધવ રામાનુજ મે 28, 2007

રોઈ રોઈ આંસુની ઊમટે નદી તો એને કાંઠે કદમ્બવૃક્ષ વાવજો,
વાદળ વરસે ને બધી ખારપ વહી જાય પછી ગોકળિયું ગામ ત્યાં વસાવજો.

             આંખોમાં સાંભરણ ખૂંચશે કણાની જેમ
                                                  પાંપણનાં દ્વાર કેમ દેશું?
             એક પછી એક પાન ખરશે કદમ્બનાં 
                                                   ને વેળામાં વીખરાતાં રેશું.

છલકાતું વહેણ કદી હોલાતું લાગે તો વેળુમાં વીરડા ગળાવજો.

             આઠમની ધોધમાર મધરાતે એક વાર
                                                  પાનીએ અડીને પૂર ગળશે,
             પાણીની ભીંતો બંધાઈ જશે
                                      ગોકુળને તે દી’ ગોવાળ એક મળશે.

લીલુડાં વાંસવન વાઢશો ન કોઈ, મોરપીંછિયુંને ભેળી કરાવજો.

             પૂનમની એકાદી રાતના ઉજાગરાને
                                                  સાટે જીવતર લખી જાશું,
             અમથુંયે સાંભરશું એકાદા વેણમાં 
                                                  તો હૈયું વીંધાવીને ગાશું.

ભવભવની પ્રીતિનું બંધારણ ભેટે તો વનરાવન વાટે વળાવજો!
લીલુડાં વાંસવન વાઢશો ન કોઈ, મોરપીંછિયુંને ભેળી કરાવજો.

* * *

કવિ પરીચય

*

વાંચો: ‘ગુજરાતી સારસ્તવ પરિચય’ની પ્રથમ વર્ષગાંઠ…

*

સ્નેહીનાં સોણલા -ન્હાનાલાલ કવિ મે 28, 2007

સ્નેહીનાં સોણલા આવે સાહેલડી !
ઉરના એકાન્ત મારા ભડકે બળે :
હૈયાનાં હેત તો સતાવે, સાહેલડી !
આશાની વેલ મારી ઊગી ઢળે.

ચડ્યું પૂર મધરાતનું, ગાજે ભર સૂનકાર :
ચમકે ચપળા આભમાં,
એવા એવા છે પ્રિયના ચમકાર :            રે સાહેલડી ! 
ઉરના એકાન્ત મારા ભડકે બળે.

ઝરમર ઝરમર મેહુલો વરસે આછે નીર :
ઊને આંસુ નયનો ભીંજે,
એવાં એવાં ભીંજે મારા ચીર :               રે સાહેલડી ! 
ઉરના એકાન્ત મારા ભડકે બળે.

અવની ભરી, વન વન ભરી, ઘુમે ગાઢ અંધાર,
ઝબકે મહીં ધૂણી જોગીની,
એવા એવા છે પ્રિયના ઝબકાર :           રે સાહેલડી !
ઉરના એકાન્ત મારા ભડકે બળે.

ઝીણી જ્યોતે ઝળહળે પ્રિયનો દીપક લગીર :
પડે પતંગ, મહીં જલે,
એવી એવી આત્માની અધીર :             રે સાહેલડી !
ઉરના એકાન્ત મારા ભડકે બળે. 

ખૂંચે ફૂલની પાંદડી, ખૂંચે ચંદ્રની ધાર :
સ્નેહીનાં સંભારણા
એવાં એવાં ખૂંચે દિલ મોઝાર :             રે સાહેલડી !
ઉરના એકાન્ત મારા ભડકે બળે.

* * *

કવિ પરીચય

*

વાંચો:  ‘ગુજરાતી સારસ્તવ પરિચય’ની પ્રથમ વર્ષગાંઠ…

*

એ મન હતું! મે 25, 2007

શબ્દમાં રણક્યાં કર્યુ એ મન હતું,
કાવ્યમાં ઝળક્યાં કર્યુ એ મન હતું.

કાળજે સણક્યાં કર્યુ એ મન હતું,
યાદમાં સળગ્યાં કર્યુ એ મન હતું.

સો કસમ ખાધી હતી- ‘અળગાં થશું’,
મનને જે વળગ્યા કર્યુ એ મન હતું.

ઠાર્યુ કદી ઠરશે નહીં- થઇ ખાતરી,
તે છતાં ઠાર્યા કર્યુ એ મન હતું.

થઇ સિકંદર છોને ધ્રુજાવી ધરા!
ખુદથી જે હાર્યા કર્યુ એ મન હતું.

તરબતર અંતર હતું બસ પ્રેમથી,
તોયે બસ ઝૂર્યા કર્યુ- એ મન હતું.

સ્નેહનો વરસી રહ્યો’તો મેહુલો!
ઊર્મિને તરસ્યા કર્યું એ મન હતું.

* * * 

ઊર્મિસાગર

*

શું વળે? -શિવજી રૂખડા મે 23, 2007

વાત બીજે વાળવાથી શું વળે?
ને હકીકત ખાળવાથી શું વળે?

આપણે તો આપણે, બસ આપણે,
જાત બીંબે ઢાળવાથી શું વળે?

ફક્ત કિરણ એક ઝીલી ના શક્યા,
સૂર્ય આખો ચાળવાથી શું વળે?

દોસ્ત, ઇચ્છાવન બહુ ઘેઘૂર છે,
ડાળખી ફંગોળવાથી શું વળે?

આપણો વિસ્તાર છે ફળિયા લગી,
ગામને ઢંઢોળવાથી શું વળે?

આંખ છે ખુલ્લી અને ઝોલે ચડ્યા,
દીપ ઝળહળ બાળવાથી શું વળે?

* * *

નહીં કરું -રઈશ મનીઆર મે 21, 2007

સાચો છું તો ય હું મને સાબિત નહીં કરું,
હું સત્યને એ રીતથી લજ્જિત નહીં કરું.

આખા ય એના રૂપને અંકિત નહીં કરું,
કાગળ ઉપર ઉતારી કલંકિત નહીં કરું.

આપ્યા કરે એ ફૂલ મને એ જ શર્ત પર,
એકે ય ફૂલ હું કદી સંચિત નહીં કરું.

પામી ગયો, મજા તો બસ ઉથાપવામાં છે,
તેથી હું જાતને કદી સ્થાપિત નહીં કરું.

બીજું કશું ય કરવા સમું પ્રાપ્ત થાય તો,
સાચું કહું છું, હુંય પછી પ્રીત નહીં કરું.

રાખે જો વિશ્વને તું વિખરાયેલું, પ્રભુ !
જા, હું ય મારા ઘરને વ્યવસ્થિત નહીં કરું.

* * *

આજકાલ હું શ્રી રઈશ મનીઆરની પ્રતિનિધિ ગઝલો એમનાં પુસ્તક ‘સ્પર્શી શકાય પુષ્પને ઝાકળ થયા પછી’ માંથી માણી રહી છું…(આભાર, વિવેક!) એમાંની જ એક આ ગઝલ અહીં પીરસી છે.  હજી સુધી જેટલી પણ ગઝલો મેં વાંચી અને માણી છે, મને તો એ બધી જ ગઝલો એક એકથી ચડિયાતી લાગી… વાંચીને મોંમાથી અનાયાસે જ ‘WOW!!’ નીકળી જાય એવી આ ગઝલો વાંચી ત્યારે મને ખરેખર સમજાયું કે આપણા મિત્ર વિવેક એમનાં આટલા બધા વખાણ કેમ કરે છે!!!  🙂  

*

નહીં જીરવી શકો -‘આદિલ’ મન્સૂરી (એમના સંદેશ સાથે) મે 19, 2007

ગઈ કાલે શ્રી આદિલજીનાં જન્મદિવસ નિમિત્તે ‘સહિયારું સર્જન’ પર એમનાં જ અમર શબ્દો ‘મળે ન મળે’ પરથી શ્રી આદિલજીને માટે કાવ્ય-સર્જનનાં આમંત્રણની પોસ્ટ મૂકવામાં આવી હતી… જેમાં ઘણાં મિત્રોએ ભાગ લીધો હતો અને એમને શુભેચ્છાઓ પણ પાઠવી હતી… એમનાં જવાબરૂપે આપણા આદરણીય શ્રી આદિલજીએ જેની આશા પણ રાખી નહોતી, એવો નીચેનો હૃદયસ્પર્શી સંદેશો અમને ઈ-મેલમાં મોકલાવ્યો હતો… મને એમણે કરેલું ‘આદરણીય’ સંબોધનથી તો હું ઘણી મુંઝાઇ ગઇ… ઘણું ખટક્યું… ઘણું અજીબ લાગ્યું… શરમ જેવી પણ આવી… બસ, મનમાં એક વંટોળ જગાડી ગયું!!  ગુજરાતી સાહિત્યની આટલી ઊંચાઇ પર પહોંચેલી વ્યક્તિને જ્યારે કોઇ એક અતિ સામાન્ય વ્યક્તિ પ્રણામ કરે અને જવાબમાં એ ‘આદરણીય’ જેવું સંબોધન કરે ત્યારે સ્વાભાવિક જ છે કે ઘણું અજીબ તો લાગે જ… પરંતુ એની સાથે જ એટલું વ્યતિત તો જરૂર થાય છે કે એ વ્યક્તિ માત્ર એમની કલમથી જ મહાન નથી પરંતુ મનથી પણ એટલી જ મહાન છે જે નાનામાં નાની વ્યક્તિનો પણ આદર કરી શકે છે!!   આદરણીય શ્રી આદિલજીને ફરી એકવાર સાદર પ્રણામ… અને નીચેનો સંદેશો અને એમની એક નવી ગઝલનાં શેર મોકલવા બદલ એમનો ઘણો ઘણો આભાર!

——

આદરણીય ઊર્મિસાગરજી,

આપે, સુરેશભાઇ જાની અને સર્વ શૂભેચ્છકો, મિત્રો સ્વજનોએ લાગણીભર્યા શબ્દો, શિઘ્ર કાવ્યરચનાઓની અમી વર્ષા દ્વારા નેટ ઉપર જે ગુલાલ ઉડાવી ઉજવણી કરી તે બદલ હૃદયપૂર્વક સર્વનો ઋણી છું.

ખૂબ ખૂબ આભાર સાથે એક તાજા ગઝલના થોડાક શેર….

થાકી જશો શરીરેની સાથે ફરી ફરી
હોવાપણાનો ભાર નહીં જીરવી શકો

મિત્રો ને શત્રુઓથી બચી નીકળો પછી
પડછાયાનો પ્રહાર નહીં જીરવી શકો

મૃત્યુનો ઘા કદાચ તમે જાવ જીરવી
જીવનનો બેઠ્ઠો માર નહીં જીરવી શકો

મૂકીએ ગઝલના ચોકે બનાવીને બાવલું
માથે સતત હગાર નહીં જીરવી શકો

– ‘આદિલ’ મન્સૂરી

*

ઈ-મેલમાં -આદિલ મન્સૂરી મે 18, 2007

આદરણીય શ્રી આદિલજીને આજે એમના 71માં જન્મદિવસે હાર્દિક વધાઇ અને મંગલ શુભકામનાઓ!!

કોઈ દિવસ ઢાઈ અક્ષર ક્યાં લખે ઈ-મેલમાં,
દુનિયાભરના વાયરસ એ મોકલે ઈ-મેલમાં.

ખાનગી વાતો બધી કરતા રહે એ ફોરવર્ડ,
બેવફાઈને નવો રસ્તો મળે ઈ-મેલમાં.

હોટ મેલે મળશે અથવા મળશે યાહૂ ડોટ પર,
મોટા ભાગે બે જ સરનામા હશે ઈ-મેલમાં.

જોતજોતામાં પડછાયા દિગંબર થૈ જતા,
ક્લિક કરો ને આવરણ સૌ ઊતરે ઈ-મેલમાં.

રાતદિવસ અક્ષરો ઘૂંટાય છે કી બોર્ડ પર,
સ્પર્શ એના ટેરવાંઓનો હશે ઈ-મેલમાં.

હા વતનની ધૂળ ખાવા જાઉં પાછો દોસ્તો,
પ્લેનની જ્યારે ટિકિટ સસ્તી મળે ઈ-મેલમાં.

જોતજોતામાં ગઝલ ઈ-મેલની આવી ચડી,
બેઠા બેઠા મોકલું તેને બધે ઈ-મેલમાં.

શું કરી શકીએ પછી આદિલ જો સરવર ડાઉન હો?
કાગળો હાથે લખ્યા ક્યાં જૈ શકે ઈ-મેલમાં?!

* * *

કવિ પરીચય

*

શ્રી આદિલજીના જન્મદિવસ નિમિત્તે સહિયારું સર્જન પર ‘મળે ન મળે’ પરથી કાવ્ય લખવા આમંત્રણ!!

*

રસ્તા સુધી આવો -આદિલ મન્સૂરી મે 17, 2007

કહું છું ક્યાં કે આઘેરા કોઈ રસ્તા સુધી આવો,
ઉઘાડો બારણું ને આંગણે તડકા સુધી આવો.

જમાનો એને મુર્છા કે મરણ માને ભલે માને,
હું બન્ને આંખ મીંચી દઉં તમે સપના સુધી આવો.

તમારા નામના સાગરમાં ડૂબી તળીયે જઈ બેઠો,
હું પરપોટો બની ઉપસું તમે કાંઠા સુધી આવો.

જરૂરી લાગશે તો તે પછી ચર્ચા ય માંડીશું,
હું કાશી ઘાટ પર આવું તને કાબા સુધી આવો.

હું છેલ્લી વાર ખોબામાં ભરી લેવા કરું કોશિશ,
અરે ઓ મૃગજળો આવો હવે તરસ્યા સુધી આવો.

ગમે ત્યારે ગઝલ જીવનની પૂરી થઈ જશે ‘આદિલ’,
રદીફ ને કાફિયા ઓળંગીને મકતા સુધી આવો.

* * *

કવિ પરીચય

*

અલબેલો અંધાર હતો -વેણીભાઇ પુરોહિત મે 15, 2007

એ રાત હતી ખામોશ, અષાઢી અલબેલો અંધાર હતો,
તમરાંની ત્રમત્રમ વાણીમાં કંઇ પાયલનો ઝંકાર હતો.

જલ વરસીને થાકેલ ગગનમાં સુસ્ત ગુલાબી રમતી’તી,
ધરતીનો પટ મસ્તાન, મુલાયમ, શીતલ ને કુંજાર હતો.

માસૂમ હવાના મિસરાઓમાં કેફી ઉદાસી છાઇ હતી,
કુદરતની અદા, કુદરતની અદબ, કુદરતનો કારોભાર હતો.

ઊર્મિનું કબુતર બેઠું’તું નિજ ગભરુ દર્દ છુપાવીને,
આંખોમાં જીવનસ્વપ્ન હતાં, પાંખોમાં જીવનભાર હતો.

* * *

કવિ પરીચય

*

હેપી મધર્સ ડે – મારો અનુભવ! મે 13, 2007

બધા મિત્રોને હેપી મધર્સ ડે !

ઉસકો નહીં દેખા હમને કભી,
પર ઇસકી જરૂરત ક્યા હોગી?
એ મા… એ મા, તેરી સૂરત સે અલગ,
ભગવાન કી સૂરત ક્યાં હોગી… ક્યાં હોગી?
ઉસકો નહીં દેખા હમને કભી… (વધુ…)

પારકો ચહેરો – સૈફ પાલનપુરી મે 9, 2007

મારી સામે એણે પણ
એકીટશે જોયા કર્યું
લોક કરડી આંખથી જોતા રહ્યા
કેવો પાગલ હું હતો
વર્ષો પહેલાંનો પરિચિત માર્ગ એ
વર્ષો પહેલાંનું પરિચિત એ મકાન
મારી પાગલતા એ બહુ જૂની હતી. (વધુ…)

મને ખૂબ જ શ્રદ્ધા બેસી ગઈ છે. -સૈફ પાલનપુરી મે 8, 2007

કાલ હું તારી ગલીમાં ભૂલથી આવી ચઢ્યો.

વર્ષો પહેલાંનો પરિચિત માર્ગ એ
વર્ષો પહેલાંનું પરિચિત એ મકાન –
મારા પગ થંભી ગયા –
તું નજર સામે હતી – (વધુ…)

બુદ્ધિ અને લાગણી મે 4, 2007

એક જ સિક્કાની
બે બાજુઓ હતી-
મારી બુદ્ધિ
અને 
મારી લાગણી…
બંને વચ્ચેનું
અંતર છતાંયે,
કેમ કદી
હું 
મિટાવી ન શકી?!

* * * 

ઊર્મિસાગર

*

મજબૂર -પ્રફુલ્લ દવે મે 3, 2007

(બાજુમાં જ અંધકાર છે…  Lake George, NY – August 22, 2005)

કોઈ મારા પર સવાર છે, દોડી રહ્યો છું હું,
ચાબૂક છે, પ્રહાર છે, દોડી રહ્યો છું હું.

સીમા બીજાની છે, અને દિશા બીજાની છે,
હર ઈચ્છા નિરાધાર છે, દોડી રહ્યો છું હું.

પાંખો નથી, પગોથી આ પથ કાપવો કઠિન,
લાંબો અતિ વિસ્તાર છે, દોડી રહ્યો છું હું.

આંખો પરે છે ડાબલાં, સીધો પ્રકાશ છે,
બાજુમાં અંધકાર છે, દોડી રહ્યો છું હું. 

અંદરથી કોઈ ઊંચકે માથું સતત ભલે,
આ ક્ષણ અતિ લાચાર છે, દોડી રહ્યો છું હું.

* * *

કવિ પરિચય

*

નથી મળતું -બેફામ મે 2, 2007

 
(Cherry Blossom…   April 28, 2007)

સિતારા હોય છે એને ગ્રહણ નથી મળતું,
ફૂલોને બાગ મળી જાય, રણ નથી મળતું,
આ એક સુખ કુદરતના ન્યાયમાં જોયું,
ગજા બહારનું દુ:ખ ક્યાંય પણ નથી મળતું.

* * *

કવિ પરિચય 

*

ગૌરવ-કથા ગુજરાતની -‘શૂન્ય’ પાલનપુરી મે 1, 2007

આજનો ગુજરાત દિન સૌ મિત્રોને ખૂબ ખૂબ મુબારક… આજે ગુજરાત વિશેની આગળ એકવાર મુકેલી ગઝલની પોસ્ટને જ હું ફરીથી મૂકું છું… જે મારી ઘણી પ્રિય ગઝલ છે.  મારામાં તો હંમેશા આ ગઝલને વાંચતા કે ગણગણતા એક અનોખી જ ગુજરાતી-ખુમારી આવી જાય છે… જુઓ તમે પણ ટ્રાય કરી જુઓ!  🙂

ફરીથી દરેક ગુજરાતી મિત્રોને આપણું આ અમૂલ્ય ગુજરાતીપણું ખૂબ ખૂબ મુબારક!

વિશ્વને રોશન કરી ગઇ દીપિકા ગુજરાતની,
સૂર્ય પણ જોતો રહ્યો જ્યોતિ-કલા ગુજરાતની.

‘ડાંગ’ માર્યાથી કદી પાણી જુદાં થાતાં નથી,
દુશ્મનોએ જોઇ છે ક્યાં એકતા ગુજરાતની? (વધુ…)

એક પ્રશ્નપત્ર -ઉદયન ઠક્કર એપ્રિલ 27, 2007

1.  હાથ પરોવો હાથોમાં ને આંગળીઓની વચ્ચે રહેલી ખાલી જગ્યા પૂરો.

2.  અને આમ તો તમે ય મારી વાટ જુઓ છો, કેમ, ખરું ને…
‘હા’ કે ‘ના’માં જવાબ આપો. (વધુ…)

ડાળખી એપ્રિલ 23, 2007

(બરફવર્ષાથી કેમ બચું? મારી છત્રી કાણી છે…  માર્ચ 16, 2007 )

નવા ઘરની બારીમાંથી
રોજ જોયાં કરું છું હું,
એને-
કેવી વળગી રહી છે એના ઝાડને એ ?!
ક્યારની હશે એ આમ ?!

સરસરાહટ છે હજી,
પણ પાંદડું એકેય નથી;
કેટલી નાજુક છે હજી,
પણ કુંપળ એકેય નથી !
જાણે, જીવંત જ નથી !

હા, મમતા હજી જીવંત છે.
જુઓને,
વિખુટા પડવાની વાતને
એણે,
ક્યાં સ્વીકારી છે ?!

એટલે જ તો,
ભલે ને કેટલાયે…
તોફાનોની જીક એણે ઝીલી છે,
વરસાદમાં એ પોતેય વરસી છે,
હિમવર્ષામાં એય થથરી છે,
તોયે હજી
એ વળગી રહી છે…
લટકી રહી છે…

હું રોજ અટકળ કરું છું કે-
પવનદેવ સાથેના જંગમા
આજે એ હારી જશે,
આજે જરૂર પડી જશે…
પરંતુ મને ખોટી પાડતી એ-
રોજ જ જીતે છે !

આજે,
અચાનક, જોઉં છું તો-
મારાં જ દર્શન મને કરાવતી એ,
દર્પણ બની ગઈ છે !

હવે મને ખાત્રી છે, કે
જ્યારે પણ હું બારી ખોલીશ-
ત્યારે,
મંદ મંદ હસતી,
ઝૂલતી ને ડોલતી,
મને ખોટી પાડતી,
એ ત્યાં જ હશે…
સદાય!!

* * *

ઊર્મિસાગર

*

ગ્રામમાતા –કલાપી એપ્રિલ 22, 2007

(શાર્દૂલવિક્રીડિત)
ઊગે છે સુરખી ભરી રવિ મૃદુ હેમંતનો પૂર્વમાં,
ભૂરું છે નભ સ્વચ્છ સ્વચ્છ, દીસતી એકે નથી વાદળી;
ઠંડો હિમભર્યો વહે અનિલ શો, ઉત્સાહને પ્રેરતો,
જે ઉત્સાહ ભરી દીસે શુક ઊડી ગાતાં, મીઠાં ગીતડાં !

(માલિની)
મધુર સમય તેવે ખેતરે શેલડીના, રમત કૃષિવલોનાં બાલ નાનાં કરે છે;
કમલવત્ ગણીને બાલના ગાલ રાતા, રવિ નિજ કર તેની ઉપરે ફેરવે છે !

(અનુષ્ટુપ)
વૃદ્ધ માતા અને તાત તાપે છે સગડી કરી,
અહો ! કેવું સુખી જોડું કર્તાએ નિરમ્યું દીસે ! (વધુ…)

યુનિકોડ ઉદ્યોગ (વર્ણસંકર અછાંદસ ગીત) -પંચમ શુક્લ એપ્રિલ 21, 2007

યુનિકોડની સુવિધાને લીધે રોજ રોજ વધતા જતા ગુજરાતી નેટ જગતનાં બંધનમુક્ત બ્લોગોને જોઇ મિત્ર પંચમ શુક્લે આ ગીત લખી મોકલ્યું છે…  શબ્દોની સુંદર અભિવ્યક્તિરૂપી આ ગીત આપણને વિચારતા કરી દે એવું છે, જે મને તો ઘણું જ ગમ્યું… આશા છે કે આપ સૌ પણ એને માણી શકો અને જાણી શકો.  આભાર પંચમભાઇ!

અગણિત જણ આરાધે અનહદ યુનિકોડ ઉદ્યોગ.
 
બિલાડીના ટોપ સમાં,
અહીં તહીં લ્યો ઉગી રહ્યાં છે
ખાદ્ય-અખાદ્ય બ્લોગ.   * અગણિત જણ આરાધે…
 
છપ્પનિયાનાં હડસેલાઓ ખાઈ ખમીને,
ઘઉંની સાથે ધૂળનાં ઢેફા ભરડી ભરડી,
બે હાથે આરોગે શબ્દો- કવિ, લેખક, સહુ લોગ.   * અગણિત જણ આરાધે… (વધુ…)

અંધેરી નગરી -દલપતરામ એપ્રિલ 20, 2007

પૂરી એક અંધેરી ને ગંડુ રાજા,
ટકે શેર ભાજી ને ટકે શેર ખાજાં;
બધી ચીજ વેચાય ત્યાં ભાવ એકે,
કદી સારી બૂરી ન વેચે વિવેકે.

ત્યાં જઈ ચઢ્યા બે ગુરુ એક ચેલો,
ગયો ગામમાં માગવા શિષ્ય પેલો;
લીધી સુખડી હાટથી આપી આટો,
ગુરુ પાસ જઈને કહે, “ખૂબ ખાટ્યો.” (વધુ…)

ફકીરાઈમાં ઊભા -મનોજ ખંડેરિયા એપ્રિલ 19, 2007

અવકાશ જેમ આખી અખિલાઈમાં ઊભા
ઝળહળતી આસમાની અમીરાઈમાં ઊભા.

જે બાજુ જોઉં તે તરફ પ્રતિબિંબ તરવરે,
ચોમેર ગોઠવેલી અરીસાઈમાં ઊભા.

સમતોલ જાત રાખતાં પણ હાથ ના રહે,
લ્હેરાતી સાંજની આ સમીરાઈમાં ઊભા.

ક્યારે ઇશારે કોળે ને પગલું ઉપાડીએ ?
અધ્ધર પગે અમે તો અધીરાઈમાં ઊભા.

ગૂંથાય ઝીણા તાર તરન્નુમનાં શ્વાસમાં,
વસ્ત્રો સમી વણાતી કબીરાઈમાં ઊભા.

આ ખાખી ખાલીપાની ખલક લઈ હરીભરી-
કૈં ફાટફાટ થાતી ફકીરાઈમાં ઊભા.

* * *

કવિ પરિચય

*

ગલૂડીયાં એપ્રિલ 18, 2007

આજે સવારે 
મારી ઊર્મિને
એકાએક 
પ્રસુતિની
પીડા ઉપડી…
અને
વિયાયેલી
મારી એ
ઊર્મિને આવ્યા,
શબ્દોનાં થોડાં
ગલૂડીયાં…
અને એય
પાછા એક…દમ
વજનમાં!!

* * * 

ઊર્મિસાગર

*

પરિચય થવા લાગે -ગની દહીંવાલા એપ્રિલ 16, 2007

બને એવું, સમસ્યાઓને પણ વિસ્મય થવા લાગે,
કશું અંધારમાં ઊગે, ને સૂર્યોદય થવા લાગે.

અધરના ગોખમાં બેઠાં રહે શબ્દોનાં પારેવાં,
પરસ્પર હોય ખામોશી અને નિર્ણય થવા લાગે.

રહે સરખું ધબકતું ત્યાં સુધી તો આપણું હૈયું,
અને ગૂંગળાય ત્યાંથી કોઈનો આશય થવા લાગે.

હવે પીનાર કે પાનારની નૈયતને શું રડવું ?
ભરેલો જામ ફૂટે ને તરસ અક્ષય થવા લાગે !

પ્રથમ આકાર પામે લાગણી સંબંધના સ્તર પર,
ન પામે માવજત મનની તો એ સંશય થવા લાગે.

નહીં પગલાં પડે તો શી દશા થાશે વિકટ પથની ?
મુસાફરના થશે શા હાલ ! જો નિર્ભય થવા લાગે.

‘ગની’, નિર્દોષ આશય છે હૃદય સાથે ઝઘડવાનો,
કે એમાં જે વસે છે એમનો પરિચય થવા લાગે.

* * *

તમે ટહુકયા ને -ભીખુભાઈ કપોડિયા એપ્રિલ 12, 2007

તમે ટહુકયા ને આભ મને ઓછું પડયું…

ટહુકારે એક એક ફૂટી પાંખો ને હવે,
આખું ગગન મારું ઝોલે ચડયું…

લીલી તે કુંજમાંથી આવ્યા બે બોલ
જેમ ઊજળી કો’ સારસની જોડ,
પાંખનો હેલાર લઈ પાંપણિયે ઊર મારું
વાંસળીની જોડ માંડે હોડ
તરસ્યાં હરણાંની તમે પરખી આરત
ગીત છોડયું કે કુંજમાંથી ઝરણું દડ્યું…

મોરનાં તે પીછાંમાં વગડાની આંખ લઈ
નીરખું નીરખું ન કોઈ ક્યાંય,
એવી વનરાઈ હવે ફાલી
સોનલ ક્યાંક તડકાની લ્હાય નહીં ઝાંય
રમતીલી લ્હેરખીને મારગ ન ક્યાંય
વન આખું લીલેરા બોલે મઢ્યું…

* * *

મુક્તપંચિકા: સમય એપ્રિલ 10, 2007

ભૂત, ભવિષ્ય,
વર્તમાનનાં-
સુંદર વાઘાં પે’રી
સદા અહીં જ
રમે સમય!

*

વિરહ ક્ષણ,
મિલન ક્ષણ,
સમયની કેટલી
ક્ષણો! ને મારી
એકેય નહિં?!

*

શું સમેટું હું?
વેરવિખેર
પળોની મીઠી યાદ?
કે યાદની એ
મધુર પળો?

* * *

ઊર્મિસાગર

*

‘સમય’ પર મુક્તપંચિકાઓ – સહિયારું સર્જન પર…

*

ખુદાઈનો રંગ છે -હરીન્દ્ર દવે એપ્રિલ 8, 2007

આ આપણું મિલન એ જુદાઈનો રંગ છે,
ઝંખ્યો છે જેને ખૂબ – તબાહીનો રંગ છે.

ઘેરો થયો તો ઓર મુલાયમ બની ગયો,
અમૃતમાં જે મિલાવ્યો : ઉદાસીનો રંગ છે.

છેલ્લી ક્ષણોમાં આંખની બદલાતી ઝાંયમાં,
જોઈ શકો તો જોજો કે સાકીનો રંગ છે.

બદલ્યા કરે છે રંગ ગગન નિત નવા નવા,
આદિથી એનો એ જ આ ધરતીનો રંગ છે.

કોઈ અકળ ક્ષણે હું મને પણ ભૂલી જતો,
કહેતું’તું કોક એમાં ખુદાઈનો રંગ છે.

* * *