એક પ્રશ્નપત્ર -ઉદયન ઠક્કર

 

1.  હાથ પરોવો હાથોમાં ને આંગળીઓની વચ્ચે રહેલી ખાલી જગ્યા પૂરો.

2.  અને આમ તો તમે ય મારી વાટ જુઓ છો, કેમ, ખરું ને…
‘હા’ કે ‘ના’માં જવાબ આપો.

3.  (આવ, હવે તો ભાદરવો વરસાદ થઈને આવ, મને પલળાવ !)
કૌંસમાં લખ્યા પ્રમાણે કરો.

4.  નાની પ્યાલી ગટગટ પીને ટાઢા પેટે હાથ ફેરવી હું તો જાણે બેઠો’તો, ત્યાં તમને જોયાં. તમને જોઈ તરસ્યો તરસ્યો તરસ્યો થ્યો છું : રસ-આસ્વાદ કરાવો.

5.  શ્વાસોચ્છવાસો કોના માટે? કારણ પૂરાં પાડો.

6.  છેકાછેકી બને તેટલી ઓછી કરવી.
(સાફસૂથરો કોરોકટ બસ તને મળ્યો છું)

7.  ‘તમને હું ચાહું છું, ચાહીશ.’ કોણે, કયારે, કોને, આવી પંક્તિ(નથી)કહી?

8.  હવે ખુલાસો. આ લો મારું નામ લખ્યું કાગળ પર, તેને ચૂમો. નહીંતર કેન્સલ વ્હોટ ઈઝ નોટ એપ્લીકેબલ.

* * *

(આભાર લયસ્તરો)

કવિતા તો નથી, પણ આ પ્રશ્નપત્ર જ્યારે મેં લયસ્તરો પર વાંચેલો ત્યારે મને એ ખૂબ જ ગમેલો, આજે અહીં મૂકું છું!   મેં પણ શાળા-કૉલેજોમાં કેટલીયે પરીક્ષા આપેલી હશે, પણ ક્યારેય આવો પ્રશ્નપત્ર તો કોઇએ બનાવેલો જ નહીં…  🙂 

*